Sinds zijn debuut volgt Alexis de Roode een thematisch plan. Na de liefde (Geef mij een wonder), het landschap (Stad en land) en de tijd (Gratis tijd voor iedereen) richt hij zich in zijn vierde bundel, tegen beter weten in, op het thema goed en kwaad. Hij treedt in dienst van het goede en steekt zijn armen tot aan de oksels in de wereld.
Dit mondt uit in een reeks sardonische kantoorgedichten,
waarin veel lezers zich tot op zekere hoogte zullen herkennen. Ook heeft De Roode oog voor de wereld om zich heen: zo dicht hij over Poetin en de aanslagen in Parijs.
Een steen openvouwen herbergt zowel de duisterste als de meest gelouterde gedichten die De Roode tot nu toe schreef.
Een dichter volledig tot wasdom gekomen.
Of het nu komt doordat Alexis de Roode een nieuw terrein heeft aangeboord of doordat zijn dichterschap gewoon gerijpt is, in elk geval is 'Een steen openvouwen', zijn vierde bundel, een wonder van trefzekerheid.
Een steen openvouwen is een aanklacht tegen het keurslijf, de politiek, de macht, oftewel; het leven zoals de mens het zelf heeft ingericht. De gedichten zijn een bitter genoegen om te lezen en blinken uit in hun onderlinge wrede samenhang.
Met een ironische knipoog schetst De Roode een moderne kantoorklerk wiens vrijheid zich beperkt tot twee contractueel vastgelegde dagen in het weekend, en wiens pogingen om goed te doen vooral machteloosheid uitstralen. Maar er gebeurt meer, want het is De Roode menens. En behalve ironisch is hij (...) ook venijnig.
Alexis de Roode debuteerde in 2005 met
Geef mij een wonder, dat werd genomineerd voor de C. Buddingh'-prijs. Daarna volgden
Stad en land (nominatie J.C. Bloem Poëzieprijs) en
Gratis tijd voor iedereen. In 2017 verscheen zijn bundel
Een steen openvouwen. De Roode woont afwisselend in Nederland en Zweden.