Arnon Grunberg (Amsterdam, 1971) is een gevierde en vaak bekroonde romanschrijver, woonachtig te New York.
In 1994 verscheen zijn debuut Blauwe maandagen, gevolgd door onder andere Figuranten (1997), Fantoompijn (2000) en De asielzoeker (2003). Voor Tirza (2006) ontving hij zowel de Gouden Uil als de Libris Literatuurprijs. In 2007 en 2009 verschenen respectievelijk het brievenboek Omdat ik u begeer en een bundeling van zijn reportages, Kamermeisjes & soldaten. In 2010 en 2012 verschenen de romans Huid en Haar en De man zonder ziekte, die beide zeer goed werden ontvangen.


Grunberg schrijft columns, essays, recensies, korte verhalen en reportages voor veel kranten, weekbladen en literaire tijdschriften zoals NRC Handelsblad, Vrij Nederland, Humo en de VPRO-Gids. Daarnaast heeft hij bijdragen geleverd aan diverse Europese en Amerikaanse kranten en tijdschriften, zoals Die Welt, Die Zeit, Libération en The New York Times.
Grunberg houdt een weblog bij op www.arnongrunberg.com, schreef wekelijks als De mensendokter een bijdrage voor Vrij Nederland en had jarenlang een dagelijkse column in de Volkskrant, Voetnoot, die in boekvorm werden gebundeld. Zijn werk is vertaald in negenentwintig talen.

© Foto: Merlijn Dooomernik Arnon Grunberg (1971) debuteerde op drieëntwintigjarige leeftijd met het internationaal geprezen debuut Blauwe maandagen. Andere succesvolle titels van hem zijn onder mer Figuranten, Fantoompijn, - waarvoor hij zowel de AKO Literatuurprijs 2000 kreeg als werd genomineerd voor De Gouden Uil -, en De asielzoeker. Zelden heeft een auteur zo'n bliksemcarrière in de literatuur gemaakt als Arnon Grunberg. Bij zijn aantreden in 1994 vergeleek Jan Vrijman hem met de jonge Gerard Reve: sinds De avonden had nooit meer een debuut zo'n indruk op hem gemaakt als Blauwe maandagen. Inmiddels is Arnon Grunberg vele publicaties verder en dringt zich de vergelijking op met Willem Frederik Hermans. Ook Grunberg bedient zich van alle genres die de literatuur ten dienst staan: de roman, het korte verhaal, de poëzie, het toneel, het essay; daarnaast is hij een begenadigd columnist en polemist. Arnon Grunberg (Amsterdam 1971) werkte na zijn verwijdering van het Vossius Gymnasium onder meer als jongste bediende bij een apotheek, als bordenwasser en als uitgever. In 1991 krijgt hij een toneelschrijfopdracht van het Amsterdams Fonds voor de Kunsten. Op 23-jarige leeftijd debuteerde Grunberg bij Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar met Blauwe maandagen. Het boek werd een internationaal succes: in Nederland bekroond met de Anton Wachter-prijs voor het beste debuut en het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut. Het werd vertaald naar het Engels, Duits, Deens, Italiaans, Frans, Spaans, Zweeds en Japans. Met zijn tweede roman, Figuranten (1997), bevestigde hij zijn talent. De Stichting CPNB nodigde Grunberg uit om het Boekenweekgeschenk 1998 te schrijven. Dit boek, De heilige Antonio, verscheen in maart 1998. Tegelijkertijd kwam Grunbergs essaybundel De troost van de slapstick uit. Dit boek werd bekroond met het Charlotte Köhler-stipendium 1998. In het najaar van 1998 kwam de film Het veertiende kippetje uit, waarvan Grunberg het scenario heeft geschreven. Tegelijkertijd schreef hij het toneelstuk You are also very attractive when you are dead, dat werd opgevoerd in Düsseldorf, door een groep jonge Duitse en Israëlische acteurs. In het voorjaar van 1999 verscheen Grunbergs dichtbundel Liefde is business. In april 2000 verscheen zijn derde roman, getiteld Fantoompijn. De besprekingen van deze roman waren ook weer lovend en de roman won de AKO Literatuur Prijs 2000 en was genomineerd voor De Gouden Uil 2001. In april 2001 kwam bij Athenaeum-Polak & Van Gennep De Mensheid zij geprezen uit, een nieuwe Lof der zotheid. In juni 2003 verscheen De asielzoeker, deze roman is genomineerd voor De Gouden Uil 2004. De Bijenkorf nodigde Grunberg uit het Boekenweekgeschenk 2004 voor De Bijenkorf te schrijven. Deze novelle, getiteld Het aapje dat geluk pakt, verscheen in maart 2004. Tegelijkertijd verscheen bij Nijgh & Van Ditmar Grunberg rond de wereld, een verzameling van Grunbergs reisverhalen uit NRC Handelsblad. Grunberg's boeken zijn in vele talen vertaald. Hij is columnist in Het Parool en medewerker van NRC Handelsblad. Op dit moment woont en werkt hij in New York.

In een gebed dat geen gebed is, een bekentenis die geen bekentenis is, een liefdesbrief, nee, een verlaat antwoord op een liefdesbrief, vertelt Zelda (26) over haar leven als lokeend in dienst van een jeugdbende. Haar leven als dochter die haar vader heeft beloofd niet vroegtijdig te zullen sterven. Als drager van eigen en andermans geheimen.
Een verloren opschrijfboekje (toeval? noodlot?) voert haar naar de acteur Jona (tweevoudig winnaar van de Louis d’Or). Met hem en een Zweedse cowboy zonder cowboyhoed reist ze naar Taormina, volgens Jona het betere decor voor het geluk. Onder de sinaasappelbomen leven Zelda, Jona en de Zweed alsof het bestaan een verhaal is waaraan je je moet overgeven.
Maar vroeg of laat haalt het verleden je in, blijkt het levendiger dan het heden, blijkt de waarheid sneller dan de leugen. Of niet? Wat als het verleden je nooit inhaalt? Als je voor altijd moet leven met je verzinsels?