Is dit een vrolijke tijd? Wel voor wie de poëzie van Ivo van Strijtem leest, want die komt terecht in een universum waarin de onschuld nog een kans heeft. De vrolijke tijd heet zijn nieuwste bundel, waarin een poëtische omgeving vol liefde en seks wordt gecreëerd – die daarmee nog niet vrij is van droefheid en dood. Die horen bij het leven, zo vanzelfsprekend, als de poëzie van Van Strijtem, die toegankelijk is dankzij een heldere taal waarin de verwondering op achteloze wijze wordt vormgegeven. Zo kan het gebeuren dat het de lezer niet meteen opvalt hoeveel Van Strijtem te zeggen heeft; onverhoeds word je overvallen door de kleinste observaties: ‘Vanmorgen scheen de zon en toch had ik verdriet’. Dat is herkenbaar en begrijpelijk en lang niet zo eenvoudig als het klinkt. Net als De vrolijke tijd.
'Ivo van Strijtem is een dichter die met zijn voeten stevig wortelt in de klei en kluiten van het leven en leed van alledag en wiens taal af en toe als magma uit zijn keel uitbarst. Die tijd is allesbehalve vrolijk, maar zengt van vuur en zwavel. Maar die laat ik mij graag schroeien.'
Ivo van Strijtem, de dichter en essayist is goed in bewonderen. Niet alleen heeft hij in zijn gedichten ruimschoots oog voor schoonheid, liefde, verwondering, hij is als essayist en bloemlezer iemand die begrijpt hoeveel poëzie voor mensen kan betekenen. Van hem verschenen onder andere Een rode sjaal, De liefde, jazeker en Een kamer met een tafel en schrijfgerei.