Description
‘Alles heeft een verhaal nodig. Ook het verhaal. Stilte bestaat niet meer. Er zijn te veel roepers. De mensen zijn het luisteren moe. Daarom, als je roept, moet je zorgen dat je gehoord wordt. En daar heb je aandacht voor nodig. Van welke aard ook.’ De roepers van dienst: een hoogzwangere ambtenaar bij Vreemdelingenzaken, een moegelezen uitgever en een vluchteling. O ja, en dan nog een slim e-boek (Kwien of the fleas) en een verdwaalde roman (De Waterdief) op een trein. Koffers genoeg. Welke kies jij? De media stellen de belangen van de zender bijna altijd bovenaan. We roepen om gehoord te worden. Niet zozeer omwille van wat we te zeggen hebben, maar vooral om de aandacht en de bevestiging. Ons onbaatzuchtig open stellen hebben we verleerd, omdat we ons ook mee schuldig gemaakt hebben aan die ongeziene communicatiedrift met een uitsluitend persoonlijk winstoogmerk. In Phossils koffer worstelt een gelijknamige uitgever met deze kritische grens van uitgave en de balans tussen commerciële overleving en romantische stoutmoedigheid. 555 bladzijden lang zapt de lezer van de ene verhaallijn naar de andere. Zijn ze allemaal even waardevol? De overweging is aan de lezer.