Een zondagskind heeft altijd geluk:

Hoewel ik het oude Duitse kurrentschrift Sutterlin meteen herkende, kon ik het niet lezen. In de eerste alinea viel mij een datum op: 15 juli 1942. Zou dit een dagboek zijn? Een verslag van mijn vaders oorlogsjaren?’ Dat er naast zijn memoires nog een mysterieus schriftje opduikt waarin Günther zijn oorlogservaringen noteerde, is voor iedereen totaal onverwacht. Gabi begint aarzelend aan de klus om de papieren van haar vader te ordenen. Gaandeweg wordt ze meegezogen in haar indringende familiegeschiedenis, verbonden aan die van Europa, van na de Eerste Wereldoorlog. Günther beschreef deze met precisie en ironie, waarbij hij zijn tijd goed wist te duiden. Daarnaast geeft hij een amusante kijk in het leven van zijn eigenzinnige Duitse familieleden. De nazi’s komen aan de macht tijdens Günthers kindertijd en de mening thuis en die van school lopen steeds meer uiteen. In 1942, inmiddels achttien jaar oud, wordt hij klaargestoomd als soldaat in Bergen op Zoom en komt hij in St.-Malo op een mijnenveger terecht. Als naïeve jongeman met een hoofd vol avonturen, ondervindt hij al snel de rauwe werkelijkheid van de oorlog. Ternauwernood overleeft hij D-day en het Ardennenoffensief en komt hij gedesillusioneerd thuis uit Amerikaanse gevangenschap. Maar zijn veerkracht is niet gebroken. Integendeel. Dankzij zijn ondernemingszin en overlevingsdrang begint hij een toekomst voor zichzelf en zijn nageslacht in Nederland. Dit boek laat een geschiedenis zien van een Duitse familie, die twee dictaturen trotseerde, zich daarin een weg banend met vaste innerlijke overtuigingen.

Gabi de Ridder-Rose schreef eerder drie romans en een novelle onder de naam Gabi de Ridder.