De kust was ooit in rechthoekige gronden verdeeld en door slaven, gezweept door de hand van hun eigenaren, tot ontwikkeling gebracht. Sommige van die plantages waren al door het water overwonnen. Alleen nog vanuit de lucht zichtbaar, als stille doodsbedden. Het water wiste de geschiedenis uit. Twee jonge mensen, Solana en Orfeo, ontmoeten elkaar in Paramaribo het is liefde op het eerste gezicht. Solana Cummings volgt een tuinbouwopleiding en wil op de akkers die haar overgrootvader erfde van de blanke eigenaar, de ban van mislukking en doem, waaronder haar voorvaderen leden, doorbreken het land opnieuw in cultuur brengen. Orfeo verdient zijn geld als kapitein op een veerboot, maar droomt van een carrière in de muziek. Als getalenteerd trompettist heeft hij een groepje vrienden om zich heen verzameld, met wie hij samen opgroeide in de sloppenwijk van de stad. Ze spelen op familiefeesten en later in een club. Orfeo wil naar Nederland, ook hij legt zich niet neer bij de beperkingen die Suriname hem oplegt. Orfeo en Solana herkennen elkaar in hun droom en in hun gedrevenheid om hun talent te ontwikkelen.'
Tessa Leuwsha (1967) werkt als cultureel attaché bij de Nederlandse ambassade in Paramaribo. Ze is schrijver van fictie en non-fictie, documentairemaker en recensent. Ze schrijft voor onder meer Opzij, HP/De Tijd, de Volkskrant en De Ware Tijd-Literair. Haar romans 'De Parbo-blues' en 'Solo, een liefde' werden lovend ontvangen en genomineerd voor de Debutanten Prijs, De Vrouw & Kultuur Debuut Prijs en de Black Magic Woman Award.
In 2015 verscheen 'Fansi’s stilte, een Surinaamse grootmoeder en de slavernij', een literair non-fictieboek waarin Leuwsha de vraag probeert te beantwoorden wie haar stugge grootmoeder Fansi precies was. Het boek werd genomineerd voor De Inktaap 2017. Haar roman 'Plantage Wildlust' is in 2020 verschenen en haar nieuwste werk 'De wilde vaart' in 2022.