Ella is verdrietig. Haar vader is de zomer daarvoor overleden. Niemand lijkt meer normaal te doen of vooruit te willen. Ze staat letterlijk en figuurlijk stil. Tot haar mysterieuze onderbuurman van een kruk valt en ze hem te hulp schiet. Ze ontdekt dat ze meer kan dan ze dacht en dat ze puzzelstukjes van haar familieverleden mist.
Laetitia Ouillet (1978) deed mee met de Franse schrijfwedstrijd Plumes en Herbe vlak voor haar tiende verjaardag. Eigenlijk te jong om mee te doen wordt ze tweede en belooft in een radio-interview aan de uitgever snel met een boek te komen. Dezelfde zomer gaat ze aan de slag maar krijgt ze snel de feedback dat haar verhaal ‘te verdrietig is voor een jong meisje’. Inmiddels verhuisd naar Nederland en meer dan 30 jaar later is haar verhaal van toen, het boek van nu geworden.