Ik wilde je iets moois vertellen, niet over het donker
waar we heen gaan, hoe de wereld stopt
met draaien, vlam vat, valt –
ik wilde je iets goeds vertellen,
over hoe jij groter wordt en mooier,
dat ik doodga van geluk om jouw bestaan.
Ik wilde je iets moois vertellen maar je slaapt.
’s Avonds, als zijn gezin slaapt, trekt een dichter zich terug op zolder. Met uitzicht op de groene muur van een monumentaal kerkhof, een gitaar op schoot en een borrel onder handbereik neemt hij afscheid van zijn jeugd, van overleden collega’s en vrienden. Zo ontstaat er ruimte om te reiken naar wat het menselijk verstand te boven gaat.
Ik wilde je iets moois vertellen is een hartveroverende bundel over liefde, verwondering en vergankelijkheid.
Heldere regels, soepel ritme, originele maar ook toegankelijke beeldspraak, een grap en daarachter verborgen iets dat knaagt of schuurt. (...) Heytze klinkt dan nog altijd als zichzelf, zijn stem heeft er een aantal tonen bij gekregen.
Ingmar Heytze (1970) publiceerde talloze dichtbundels, drie dagboeken en een bundel miniaturen. In 2008 ontving Heytze de C.C.S. Croneprijs voor zijn gehele oeuvre. In 2012 verscheen zijn bundel
Ademhalen onder de maan. Een jaar later verscheen
Reisoefeningen, waarin Heytze verslag doet van zijn gevecht tegen reisangst, die hem vele jaren aan zijn woonplaats Utrecht kluisterde. Met
Ademhalen onder de maan won Ingmar Heytze de Hugues C. Pernathprijs 2013. In 2015 verscheen
De man die ophield te bestaan, over het vaderschap, en
Utrecht voor beginners & gevorderden. In 2016 verscheen zijn verzamelbundel
Voor de liefste onbekende, met daarin bijna al zijn gedichten (gepubliceerde én ongepubliceerde).