Leïla Slimani (Marokko, 1981) ontving voor Een zachte hand de Prix Goncourt. Het boek werd verfilmd onder de titel Chanson douce. Ook haar debuut In de tuin van het beest werd een wereldwijde bestseller.
Seks en leugens, een bundel met openhartige interviews over de hypocriete seksuele moraal in Marokko, werd genomineerd voor de Prix Renaudot. In Marokko deed ze afstand van haar auteursrechten hierop om het boek betaalbaar te maken voor Marokkaanse vrouwen. Ze was een van de 130 vrouwelijke prominenten uit de Franse culturele wereld die een actie startte om geld in te zamelen voor slachtoffers van seksueel geweld. En samen met documentairemaakster Sonia Terra startte ze een online petitie om een wegens abortus opgepakte journaliste vrij te krijgen en om te protesteren tegen de omstreden Marokkaanse overspelwet, die elke vorm van seks buiten het huwelijk strafbaar stelt. Slimani wil een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van een vrije samenleving met gelijke rechten voor vrouwen en mannen. Sinds 2017 is ze daarnaast persoonlijk vertegenwoordiger voor President Macron voor de Francofonie.
Mathilde is het eerste deel van de trilogie Het land van de anderen. Het verhaal is gebaseerd op haar familiegeschiedenis en kwam in Frankrijk op één binnen in de bestsellerlijst.
'Dit boek smeekt erom verfilmd te worden.' de Standaard
Marokko, 1968: Amine heeft zijn dorre terrein omgevormd tot een bloeiend boerenbedrijf. Hij en zijn vrouw Mathilde behoren nu tot een nieuwe bourgeoisie. Ze leggen zelfs een zwembad aan, om deze nieuwe status kracht bij te zetten. Maar hun zoon Selim heeft helemaal geen zin om de boerderij over te nemen en vlucht naar het hippieparadijs Essouira. Dochter Aïsha wordt gynaecologe en trouwt met een idealistische economiestudent. Ze geloven in een maakbare toekomst, maar dan raakt het land in de greep van een steeds strenger regime...
Kijk ons dansen is gebaseerd op Slimani's eigen familiegeschiedenis en gaat over haar moeder die opgroeide op het arme boerenbedrijf van haar ouders maar toch de eerste vrouwelijke gynaecoloog van Marokko werd.
'Prachtige familiekroniek van Ferrante-achtige allure.' VPRO Gids
'Strijdbaar, scherp en altijd menselijk. Een ambitieuze en veelstemmige roman.' de Volkskrant
'Slimani zet zich onbevreesd en welbespraakt in voor de rechten van minderheden, vrouwen en migranten. Nu laat ze zien aan wie ze schatplichtig is. Dat doet ze met grote overtuiging.' NRC Handelsblad