Marcel Möring in gesprek met Leon de Winter, Douwe Draaisma en Ariëlla Kornmehl

Het lied van Europa
Leon de Winter

Het is 2047. Nico Levi wordt verantwoordelijk gehouden voor bloedige opstanden in West-Europa. Zijn populaire blog zou 'desinformatie' en 'haatpraat' hebben verspreid. De overheid jaagt op hem, maar hij houdt zich ergens in een Brabants dorpje schuil.
In 2025 werd zijn zoon Max door onbekenden doodgeslagen. Max had een paar Crazy 1's bij zich, de sportschoenen die voor basketballegende Kobe Bryant waren ontworpen. De basketbalschoenen verdwenen.
Supercomputers maken in 2047 mogelijk wat in 2025 niet kon; met nieuwe informatie hoopt Nico de Crazy 1's te traceren en de dood van Max te wreken.

In een duizelingwekkende vaart stuurt bestsellerauteur Leon de Winter de lezer naar een nabije toekomst, waar de meritocratie op haar laatste benen loopt. Dit is vintage Leon de Winter die terugkeert in zijn geboortestreek.

Leon de Winter (1954) studeerde aan de filmacademie in Amsterdam. Zijn debuutroman De (ver)wording van de jongere Dürer werd bekroond met de Reina Prinsen Geerligsprijs. Daarna verschenen vele succesvolle romans als Kaplan (1986), Hoffman's honger (1990), SuperTex (1991), Gods Gym (2002), Het recht op terugkeer (2008), VSV (2012) en Geronimo (2015).

De man die zijn hoofd verloor
Douwe Draaisma

 Psychiaters, neurologen en klinisch psychologen ontmoeten patiënten die de onmogelijkste dingen gelo­ven. Dat ze van glas zijn. Dat ze in de hand van hun afgezette arm nog steeds een kopje geklemd houden. Dat ze twee jaar geleden zijn ver­dronken. Dat ze via het stopcontact worden afgeluisterd. Dat ze Chris­tus zijn. Dat ze hun overleden dier­bare horen scharrelen in de keuken. De variatie is eindeloos – lijkt het. In werkelijkheid vormen wanen, fan­toomervaringen en hallucinaties een mozaïek waarin patronen zijn te her­kennen. Wat ze gemeen hebben is de wanhopige vindingrijkheid waar­mee het zelf logica en samenhang probeert te bewaren, een innerlijke orde, alsof de rede het allerlaatste is dat een ziel in verwarring wenst prijs te geven.

Douwe Draaisma (1953) is als alom gekend historicus van de psychologie de auteur van een prachtig en veel gelezen oeuvre: De metaforenmachine, een geschiedenis van het geheugen; Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt, over het autobiografische geheugen; De heimweefabriek, over geheugen, tijd & ouderdom; Vergeetboek; Ontregelde geesten, ziektegeschiedenissen; De dromenwever; Als mijn geheugen me niet bedriegt. In binnen- en buitenland is zijn werk bekroond met literaire en wetenschappelijke prijzen, en zijn boeken zijn in meer dan twintig talen vertaald. Met een groot empathisch vermogen beschrijft Douwe Draaisma in De man die zijn hoofd verloor uitzonderlijke mensen die gedreven worden door de meest absurde of tragische wanen en illusies.

De fiscalist
Ariella Kornmehl

Anton Frankenmolen, een Haagse fiscalist, wordt al jarenlang opgeslokt door zijn werk. Toch is hij maar gematigd succesvol. Zijn huwelijk is uitgeblust, zijn kinderen zijn de deur uit. Hij heeft besloten om niet door een psycholoog of een zelfhulpboek een wending aan zijn bestaan te laten geven. Om zijn gemis aan echt contact te compenseren gebruikt hij zijn iPhone.

Als blijkt dat ook dat hem niet gelukkiger maakt, concentreert hij zich op de dochter van een gerespecteerde klant. Mila is een telg uit de familie Kaufmann, die al decennia eigenaar is van diverse panden in Amsterdam en voor wie Anton meer is dan enkel een belastingadviseur. Kan de obsessie voor Mila hem bevrijden uit zijn beklemmende leven?

ARIËLLA KORNMEHL (1975) studeerde filosofie en woont in Amsterdam. Ze schreef onder meer de romans De vlindermaand (2005) – die in zes landen werd vertaald en werd genomineerd voor de IMPAC Dublin Literary Award – en Een stille moeder (2009), die werd bekroond met de Boekdelenprijs 2011 voor het beste leesclubboek. Haar roman Wat ik moest verzwijgen (2013) werd in Duitsland bewerkt tot een theaterstuk.