Marcel Möring in gesprek

In De grenzeloze rivier neemt Mathijs Deen, net als in zijn veelgeprezen boeken 'De Wadden' en 'Over oude wegen', de lezer mee in zijn unieke wereld: het schemergebied tussen feit en fictie, wetenschap en verbeelding. ‘Stel dat de rivier een personage is, dan heeft hij ook een geboorte en een dood. Vertel me hoe hij is ontstaan.’ Die vraag stelt Mathijs Deen op een zonnige septemberdag aan zijn tafelgenoot, een geoloog. Het antwoord dat volgt is het begin van een reis die de lezer meevoert van een tijd ver voordat we spraken van een Europees continent naar de dagen van nu, waarin schippers de rivier de Rijn nog altijd als een levend wezen zien, een persoon.

Via de machtige nijlpaarden die miljoenen jaren geleden aan de oevers graasden naar de vermoeide zalm die zijn habitat langzaam veranderen zag, van het oermeisje van Steinheim tot de Romeinse generaal Corbulo, de jonge Goethe en de Noordzeevisser Kommer Tanis: Deen vertelt hun verhalen, waarin de Rijn altijd aanwezig is, soms als hoofdpersonage, soms als figurant. Hij laat zien hoe de rivier sinds het begin der tijden verbindt en verdeelt, schrik aanjaagt, troost, draagt en verzwelgt.

Mathijs Deen (1962) is schrijver en radiomaker. Zijn verhalenbundel Brutus heeft honger werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs. In 2013 publiceerde hij het alom geprezen De Wadden, waarvan ruim 30.000 exemplaren zijn verkocht. In 2018 verscheen Over oude wegen dat zeer lovend werd ontvangen en dat, net als zijn roman Onder de mensen, ook in Duitse vertaling werd uitgebracht. Deens laatste boek, Het lichtschip, is genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 2021.

In beslag genomen door een mysterieuze ziekte verliest een charmante actrice de grip op haar huwelijk, op haar dochter van elf en op haar leven. Haar bruisende bestaan in Amsterdam wordt steeds stiller; eerst voelt ze zich nog vertrouwd in haar eigen wijk, dan nog in de paar straten rondom haar huis, en uiteindelijk zoekt ze enkel haar toevlucht tot de matras dat voor de schouw in haar woonkamer ligt. Voor de buitenwereld wordt ze volledig onbereikbaar. Zelf overschat ze haar toestand en mogelijkheden, is jaloers op haar gezonde exechtgenoot en woedend op wat hij voor haar doet. De situatie verslechtert dermate dat ze haar dochter slechts eens in de week een uur onder toezicht mag zien.

Elk ongelukkig gezin is ongelukkig op zijn eigen wijze. Een goede moeder beschrijft de dynamiek in zo’n gezin, de ontwikkelingen binnen een huwelijk en de ups en downs van
ouderschap. Aan de hand van WhatsAppberichten, spraakmemo’s en medische dossiers creëert Van Mersbergen een schrijnend beeld van het zorgsysteem in Nederland en de angst daar een kind aan te verliezen. Met een scherp oog voor de psyche schetst hij de ervaring van het verlies van stabiliteit binnen een familie.

Een goede moeder is een dubbelzinnige liefdesverklaring aan een huwelijk en een schets van alle vormen die onmacht, loyaliteit en verraad kunnen aannemen. Ouders, kinderen en instanties draaien om elkaar heen om mogelijk te maken wat deze vrouw vertwijfeld wenst: een goede moeder te zijn.

Jan van Mersbergen (Gorinchem, 1971) debuteerde in 2001 met de roman De grasbijter, waarmee hij genomineerd werd voor de Debutanten Prijs. Bij Uitgeverij Cossee verschenen ook De macht over het stuur (2003), De hemelrat (2005), Morgen zijn we in Pamplona (2007) en Zo begint het (2009). Met zijn roman Naar de overkant van de nacht (2011) brak hij door bij het grotere publiek, won hij de BNG Nieuwe Literatuurprijs en werd hij genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de Gouden Uil en de Libris Literatuur Prijs. De in 2014 verschenen roman De laatste ontsnapping werd bekroond met de prestigieuze F. Bordewijkprijs. Twee van zijn romans worden verfilmd. Zijn roman De ruiter verscheen in 2016. Zijn werk is vertaald in het Engels, Frans, Spaans, Duits en Turks. In maart 2019 verscheen De onverwachte rijkdom van Altena.