Wat doe je met de woorden van je voorouders als je breekt met hun gebruiken en tradities, en met hun god? Kun je daar wel mee breken, als die woorden in je om blijven gaan? Of is traditie misschien precies waar je - zelfs als je zou willen - niet mee kunt breken? Omdat je dan zou moeten breken wie je bent.
Het woedeboek gaat over geloof en ongeloof, wrok en hoop. Hier legt een zelfverzekerde stem genadeloos zijn onvermogen bloot.
'Je zou Ten Napel kunnen scharen in het rijtje auteurs - van Wolkers tot Rijneveld - dat zich ontworstelde aan een christelijk milieu. Maar zijn stem, met de taal van de Bijbel als onderstroom, is tegelijk uitzonderlijk nieuw. Woorden, beelden, bijbelse geschiedenissen, Ten Napel kneedt ze zo dat het zíjn taal, zijn verhaal wordt. [...]
Het woedeboek kan je onmogelijk onberoerd laten.'
Een krachtig en emanciperend poëziedebuut.
'
Het woedeboek is een thematisch sterke en strak gecomponeerde debuutbundel met ontroerende en confronterende gedichten in een eigen taal.'
Roelof ten Napel (Joure, 1993) is schrijver. Hij debuteerde in 2014 met
Constellaties, het jaar daarop was hij laureaat van het C.C.S. Crone-stipendium. In 2017 verscheen zijn roman
Het leven zelf. Gedichten van zijn hand verschenen eerder in
Het Liegend Konijn. Op
Klecks.nl schrijft hij uitgebreid over poëzie.