Geschiedenis van geweld
9789023466918 | Nederlands | Paperback | 2017
wo 29 augustus 2018
Tips van Britt: Edouard Louis, Kamel Daoud en Natalia Ginzburg
door Britt Grootes | Afdeling Literatuur en donner.nl
Édouard Louis, De geschiedenis van geweld
De Bezige Bij (vertaald door Jan Pieter van der Sterre en Reintje Ghoos)
Net als Édouard Louis' debuut Weg met Eddy Bellegueule een autobiografisch boek. In De geschiedenis van geweld reconstrueert de schrijver – of althans, hij doet een poging daartoe – de kerstnacht die zo perfect begon maar uiteindelijk eindigt met een gruwelijke aanval. Wat het boek voor mij zo goed maakt is niet zozeer dat het echt gebeurd is, maar de manier waarop het geschreven is. Louis laat mooi en heel helder zien hoe moeilijk het is de werkelijkheid in woorden te vatten – des te moeilijker als het een geweldadige werkelijkheid betreft.
In oktober verschijnt trouwens de Nederlandse vertaling van het derde boek van Édourd Louis, Ze hebben mijn vader vermoord. Weer autobiografisch, dus vast weer zo enorm goed geschreven.
Kamel Daoud, Zabor
Ambo Anthos (vertaald door Manik Sarkar)
Eén grote lofzang op boeken, taal, woorden en zinnen. Kamel Daoud maakt al veel indruk op me met zijn eerste roman Moussa, of de dood van een Arabier, waarmee hij een reactie schreef op Albert Camus’ De vreemdeling. Zabor is een soort omgekeerde Verhalen van Duizend-en-een-nacht. Hoofdpersoon Zabor vertelt verhalen, niet om zijn eigen dood uit te stellen, maar om de dood van zijn dorpsgenoten op afstand te houden.
Natalia Ginzburg, Al onze gisterens
Meulenhoff (vertaald door Hennie Vlot)
Mooie roman uit 1952, dit jaar opnieuw uitgebracht door Meulenhoff. De opkomst van het fascisme en de Tweede Wereldoorlog in Italië verteld aan de hand van twee Turijnse families. Erg bijzonder vind ik de - laat ik het zo maar even noemen - "afstandelijke betrokkenheid" van de schrijfster. Ginzburg registreert het verloop van de jaren, en de gesprekken, gezichtsuitdrukkingen, ruzies, etc. met een grote afstand, zonder zich er persoonlijk over uit te laten. Maar in die afstand lees je tegelijkertijd dat ze diep betrokken is bij haar personages. Alsof ze ze persoonlijk kent, nee, zelfs nog beter kent dan in het echte leven mogelijk is.