di 9 april 2019
Rembrandts voorleesbijbel
door Leon van Vliet | Afdeling Aanbiedingen & Ramsj
Ik lanceerde al eerder een stukje over een voormalige schoonmoeder van mij. Het bijzondere mens werd gekenmerkt door een tamelijk beroerde kookstijl en een diepgewortelde liefde voor de Bijbel. Beide talenten werden door haar op een zondagmiddag, na het bezoek aan de kerk, ten volste benut, hetgeen ik aan den lijve heb moeten ondervinden en waarvan ik nu nog steeds aan het herstellen ben...
Culinair dieptepunt was wel haar zelfbedachte gerecht “zoute vis”. Een werkelijk afschuwelijk zoute ervaring en een regelrechte aanslag op je nieren. Bij de visboer kocht ze flinke stukken koolvis of een graatvrije variant die ze minstens drie dagen liet pekelen in een emmertje op het balkon. En als de dag des Heeren aanbrak was het tijd om deze stukken vis op te warmen in een grote pan. Zodra de handel goed gaar was kreeg een ieder die aan tafel zat jammer genoeg een royaal stuk van deze vis. Daar bleef het niet bij. Zo ver ik me kan herinneren zat er ook altijd rijst bij en een gore pisgele jus die was onttrokken aan het afgietsel van de vis. Het was de bedoeling dat de jus over de rijst werd heen gegoten om daarna het hele boeltje op te peuzelen. De familie genoot er zichtbaar van maar ik was altijd weer blij als het voorbij was. Zodat mijn schoonmoeder op geheel eigen wijze de maaltijd kon afronden met het voorlezen van een stuk uit de Bijbel. Dat dit gebeurde met een nasale bromtoon die deed denken aan een oude vooroorlogse Poolse kolenmijn deed geheel niet meer ter zake. Mijn schoonmoeder begreep toch niet wat ze voorlas en de rest interesseerde het al helemaal niet.
Toen de relatie stuk liep zag ik mijn schoonmoeder ook niet meer. Dit leverde mij een waslijst aan voordelen op. Zo hoefde ik voortaan niet langer naar het geleuter van die Bijbelse teksten te luisteren en werden mijn maag- en darmflora niet langer gemarteld door extreem zoute vis. Ik heb er nachtmerries van gehad. Van de Bijbel en van de zoute vis. Kon ik maar voor heel even de tijd terugdraaien. Niet om mijn ex te zien maar om mijn voormalige schoonmoeder twee boeken cadeau te doen. Een geschikt kookboek zonder een recept voor zoute vis. En de Bijbel die in de Ramsj is verschenen. Het betreft Rembrandts Voorleesbijbel. Dat is een gaaf boekie hoor!
Rembrandt van Rijn (1606 – 1669) etste vele Bijbelverhalen alsof zijn leven er van afhing. Hij tekende daarbij anonieme ooggetuigen van de verhalen die we kennen uit het Oude en het Nieuwe Testament. Rembrandts Voorleesbijbel vertelt de ervaringen van die ooggetuigen. De beste kinderboekenschrijvers kijken door de ogen van deze anonieme ooggetuigen van beroemde verhalen uit de Bijbel en fantaseren over wat zij zouden zien als ze erbij waren geweest. Steeds vanuit een nieuw en verrassend en vooral ook persoonlijk perspectief. Eigenlijk steeds alsof je er als lezer zelf bij bent. Was de Bijbel voor veel lieden altijd maar een sprookjesboek vol malle fratsels en dolle wendingen, nu zullen ineens veel zaken een stuk duidelijker worden. Dit uniek vormgegeven boek is een combinatie van religie en kunst die zich maar met weinig documenten laat vergelijken. Naast de superfijne etsen van grootmeester Rembrandt zijn er tekstbijdragen van o,a Sjoerd Kuyper, Jan Paul Schutten, Joke van Leeuwen, Harmen van Straaten en Bibi Dumon Tak. Het is een mooi gebonden boek wat zeker zijn weg zal vinden. Voor € 9,90 te koop bij Donner. Vergeet de zoute vis. Vergeet ook mijn schoonmoeder met haar brommerige stemgeluid. Wat overblijft is Rembrandts Voorleesbijbel. Amen!