Pobeda 1946
Ilmar Taska
Paperback
|
Nederlands
€ 22,95
- Vanaf €15,- geen verzendkosten.
- 30 dagen ruiltermijn voor fysieke producten
Omschrijving
1946. Het ijzeren gordijn verdeelt Europa. Estland is een westelijke provincie van de Sovjet Unie geworden. De ogen en oren van de geheime dienst zijn overal aanwezig. Een zesjarige jongen is zich daar niet van bewust als hij in de fascinerende, nieuwe Pobeda stapt. Zo valt hij in de handen van de geheime dienst en wordt genadeloos gemanipuleerd. In zijn naïviteit verraadt hij zijn vader die in het verzet zit. Als zijn moeder dan ook nog verdwijnt is hij in het totalitaire systeem helemaal op zichzelf aangewezen. ‘De personages en gebeurtenissen in Ilmar Taska's bestsellerroman Pobeda 1946 vormen een microkosmos van de meedogenloze bezetting van een door oorlog verwoest klein land door een expansionistisch regime.’ (Books of the Year. Paul Binding, The Times Literary Supplement, 2018) Aangrijpend is de manier waarop Taska het ongeloof van de jongen over zijn daden beschrijft. Op zo’n moment besef je dat de Stalin-terreur zo subtiel en gemeen was, dat zelfs haar slachtoffers niet konden geloven hoe wreed en onverschillig de uitvoerders ervan konden zijn. En juist dat verfijnde sadisme zet Taska heel knap neer. (Michel Krielaars, NRC, 30 nov 2020) Ilmar Taska werd geboren in Siberië waar zijn familie naartoe verbannen was. Hij groeide op in Estland en studeerde aan de filmacademie in Moskou (Moscow Film Institute). Hij is internationaal actief als filmmaker, -producent scriptschrijver, zowel in Europa als in de VS. Zijn debuut in de literaire wereld maakte hij in 2011 met de autobiografische novelle Beter dan het leven. Voor zijn korte verhalen won Ilmar Taska literaire prijzen. Een van zijn verhalen kreeg de prijs voor Best European Fiction 2016. Zijn roman Pobeda 1946 verscheen werd genomineerd voor diverse prijzen, waaronder the Human Rights Book Award in Wenen, Oostenrijk en The Dublin International Literary Award in Ierland. Het boek is inmiddels in tien talen vertaald.
**** Ilmar Taska In zijn onlangs vertaalde roman zet deze Estse schrijver indringend neer hoe subtiel en gemeen het totalitaire Sovjet-regime een heel gezin weet te vernietigen. Als je in de Sovjet-Unie in de tweede helft van de jaren veertig van een auto droomde, dan was het van een GAZ M20 Pobeda. De lange motorkap, de geprononceerde koplampen, de agressieve aluminium grill en de kattenrug deden sterk aan Amerikaanse sleeën denken. Een Pobeda (Russisch voor ‘Overwinning’) was voor weinigen weggelegd. Vooral hoge partijfunctionarissen reden erin. De Estse schrijver en filmregisseur Ilmar Taska (Kirov, 1953) gebruikt de limousine in zijn roman Pobeda 1946 behalve als een symbool van de repressieve Sovjet-macht ook als lokmiddel van een officier van Stalins geheime politie, die kort na de Tweede Wereldoorlog in de Estse hoofdstad Tallinn op politieke tegenstanders jaagt. Het heeft een bijzondere roman opgeleverd, die sterk doet denken aan het werk van de Estse schrijver Jaan Kross (1920-2007). Na twintig jaar onafhankelijkheid werd Estland in 1939 opnieuw ingelijfd door zijn vroegere Russische overheerser. Meteen begon Stalin de Estse bevolking naar Siberië te deporteren. Maar zijn plannen werden verstoord door de Duitse inval van 1941. De nazi’s waren echter nog niet verslagen of Stalin zette zijn herhuisvestingspolitiek voort. De gedeporteerde Esten werden vervangen door etnische Russen en leden van minderheden uit andere delen van de Sovjet-Unie, zoals Kirgiezen en Tataren. Ook Taska komt uit zo’n naar Siberië gedeporteerd gezin. Hoofdpersoon in deze beklemmende en knap opgebouwde roman is een zesjarige jongen. Net zoals zijn vader en moeder heeft hij geen naam. Met zijn drieën wonen ze in een huis in Tallinn. De gordijnen zijn er altijd dicht, omdat de vader, een Estse vrijheidsstrijder, zich schuilhoudt voor Stalins geheime politie. Aangrijpend is de manier waarop Taska het ongeloof van de jongen over zijn daden beschrijft. Op zo’n moment besef je dat de Stalin-terreur zo subtiel en gemeen was, dat zelfs haar slachtoffers niet konden geloven hoe wreed en onverschillig de uitvoerders ervan konden zijn. En juist dat verfijnde sadisme zet Taska heel knap neer.
Ilmar Taska heeft een boek geschreven dat je ademloos leest. De spanning wordt prachtig opgebouwd met een filmische directheid. Hier verraadt Taska zijn eigenlijke stiel van scenarioschrijver en filmmaker. Die is af te lezen aan de opbouw en vormgeving van het verhaal. De verwikkelingen waarmee de hoofdrolspelers geconfronteerd worden volgen elkaar in korte scènes en in hoog tempo op zonder dat dit ten koste gaat van de psychologische en filosofische diepgang.
**** Ilmar Taska In zijn onlangs vertaalde roman zet deze Estse schrijver indringend neer hoe subtiel en gemeen het totalitaire Sovjet-regime een heel gezin weet te vernietigen. Als je in de Sovjet-Unie in de tweede helft van de jaren veertig van een auto droomde, dan was het van een GAZ M20 Pobeda. De lange motorkap, de geprononceerde koplampen, de agressieve aluminium grill en de kattenrug deden sterk aan Amerikaanse sleeën denken. Een Pobeda (Russisch voor ‘Overwinning’) was voor weinigen weggelegd. Vooral hoge partijfunctionarissen reden erin. De Estse schrijver en filmregisseur Ilmar Taska (Kirov, 1953) gebruikt de limousine in zijn roman Pobeda 1946 behalve als een symbool van de repressieve Sovjet-macht ook als lokmiddel van een officier van Stalins geheime politie, die kort na de Tweede Wereldoorlog in de Estse hoofdstad Tallinn op politieke tegenstanders jaagt. Het heeft een bijzondere roman opgeleverd, die sterk doet denken aan het werk van de Estse schrijver Jaan Kross (1920-2007). Na twintig jaar onafhankelijkheid werd Estland in 1939 opnieuw ingelijfd door zijn vroegere Russische overheerser. Meteen begon Stalin de Estse bevolking naar Siberië te deporteren. Maar zijn plannen werden verstoord door de Duitse inval van 1941. De nazi’s waren echter nog niet verslagen of Stalin zette zijn herhuisvestingspolitiek voort. De gedeporteerde Esten werden vervangen door etnische Russen en leden van minderheden uit andere delen van de Sovjet-Unie, zoals Kirgiezen en Tataren. Ook Taska komt uit zo’n naar Siberië gedeporteerd gezin. Hoofdpersoon in deze beklemmende en knap opgebouwde roman is een zesjarige jongen. Net zoals zijn vader en moeder heeft hij geen naam. Met zijn drieën wonen ze in een huis in Tallinn. De gordijnen zijn er altijd dicht, omdat de vader, een Estse vrijheidsstrijder, zich schuilhoudt voor Stalins geheime politie. Aangrijpend is de manier waarop Taska het ongeloof van de jongen over zijn daden beschrijft. Op zo’n moment besef je dat de Stalin-terreur zo subtiel en gemeen was, dat zelfs haar slachtoffers niet konden geloven hoe wreed en onverschillig de uitvoerders ervan konden zijn. En juist dat verfijnde sadisme zet Taska heel knap neer.
Ilmar Taska heeft een boek geschreven dat je ademloos leest. De spanning wordt prachtig opgebouwd met een filmische directheid. Hier verraadt Taska zijn eigenlijke stiel van scenarioschrijver en filmmaker. Die is af te lezen aan de opbouw en vormgeving van het verhaal. De verwikkelingen waarmee de hoofdrolspelers geconfronteerd worden volgen elkaar in korte scènes en in hoog tempo op zonder dat dit ten koste gaat van de psychologische en filosofische diepgang.