De keizer van Gladness

Op een late zomeravond staat de negentienjarige Hai op de rand van een brug in het stadje East Gladness, klaar om te springen. Dan hoort hij iemand aan de overkant van de rivier roepen. De stem is van Grazina, een bejaarde weduwe die aan dementie lijdt, en die hem weet te overtuigen een ander pad te kiezen. Ontheemd en zonder opties wordt hij noodgedwongen haar mantelzorger. In de loop van een jaar ontwikkelt het onwaarschijnlijke duo een levensveranderende band, gebaseerd op empathie, spirituele bezinning en hartzeer, met de kracht om Hai's relatie tot zichzelf, zijn familie en een gemeenschap op de rand van de afgrond te veranderen.
Langs de cycli van geschiedenis, herinnering en tijd, laat Ocean Vuong zien hoe liefde, arbeid en eenzaamheid de fundamenten vormen van het Amerikaanse leven. Centraal staat een gedurfde epische vertelling over wat het betekent om aan de rand van de samenleving te bestaan en de wonden onder ogen te zien die onze collectieve ziel blijven achtervolgen. Kenmerken van Vuong's schrijfstijl - het vermogen om rauwheid met elegantie te verweven door middel van tederheid - zijn volop aanwezig in dit verhaal over verlies, hoop en hoe ver we zouden gaan om een van de meest ongrijpbare zegeningen in het leven te krijgen: een tweede kans.

Ocean Vuong (1988) is dichter, essayist en schrijver. Stukken van zijn hand verschenen o.a. in The Atlantic , Harper's en The New Yorker. Mzijn veelgeprezen poëziedebuut Night Sky With Exit Wounds een aantal grote literaire prijzen zoals de Whiting Award en de T.S Eliot Prize. Ook zijn debuutroman Op aarde schitteren we even werd unaniem bejubeld door de pers en overladen met prijzen.

'Van een schrijnende schoonheid en pijnlijke intensiteit.'

'In De keizer van Gladness kijkt de Vietnamees-Amerikaanse auteur Ocean Vuong Hais uitzichtloze bestaan recht in de ogen: armoede, verslaving, migratie, rouw. Hij doet het met waardigheid, zonder cynisme. Vuong beschrijft zelfs de schrijnendste passages met een zeldzaam soort zachtheid. Als er geen uitzicht meer is, geen belofte van verlossing, dan wordt mededogen geen troost, maar een daad van verzet.'

'Hartverscheurend, hartverwarmend maar onsentimenteel en woest geestig tegelijk.'