Trein naar Pakistan

India, 1947. In het dorpje Mano Majra leven moslims, sikhs en hindoes vredig naast elkaar, tot er er een trein vol vermoorde vluchtelingen in het dorp arriveert. De burgeroorlog rondom de stichting van India en Pakistan is begonnen. Trein naar Pakistan is het diepmenselijke en ontroerende verhaal van een eeuwenoude dorpsgemeenschap die binnen enkele dagen uit elkaar wordt gescheurd. Met indrukwekkend weinig woorden toont Singh de lezer de complexiteit van opkomende polarisatie en geweld.
In 2017 is het precies zeventig jaar geleden dat India en Pakistan van elkaar werden afgescheiden nadat de Britse kolonisatoren zich hadden teruggetrokken. Van de ene op de andere dag moesten moslims naar de ene kant, en hindoes naar de andere kant van de grens emigreren, met miljoenen slachtoffers aan beide kanten.
Die pijnlijke en vaak vergeten geschiedenis wordt verteld in de roman Trein naar Pakistan van Khushwant Singh. Een fascinerend en hartverscheurend boek.

Khushwant Singh (1915-2014) was een Indiase schrijver, journalist en parlementariër. Zijn debuut Trein naar Pakistan (1956) behoort tot de belangrijkste romans uit de Indiase literatuur. Enkele andere romans van zijn hand zijn Delhi: a Novel (1990) en The Company of Women (1999).

Deze zomer ga ik Trein naar Pakistan lezen. Ik moet weten wat het betekent om vluchteling te zijn (er waren er tien miljoen destijds!), om gehaat te worden wegens je geloof, om desondanks onder je zogenaamde vijanden toch de liefde te vinden. Hoe aangrijpend actueel, hoe universeel.

Lees dat boek. Beter dan Mulisch, Reve en Hermans. Laat staan de rest

Trein naar Pakistan is een ontstellende roman die thuishoort in de canon van de literatuur.