Janny van der Molen schreef een boek over de vrienden en vriendinnen van Anne Frank: Peter Schiff, Juultje Ketellapper, Mary Bos, Sanne Ledermann, Ietje Swillens, Jacqueline van Maarsen, Helmut Silverberg, Kitty Egyedi, Nannette Blitz, Martha van den Berg, Peter van Pels en Hannah Goslar. Tot nu toe waren deze kinderen alleen nog maar namen uit Annes dagboek. Dankzij Janny en Martijn van der Linden leren we de kinderen nu eindelijk allemaal kennen. Janny heeft jarenlang onderzoek gedaan om dit boek te kunnen maken. Ze dook de archieven in, las stapels boeken en zocht veel nabestaanden op. Ook had ze het geluk nog enkele hoofdpersonen zelf te kunnen spreken, zoals Annes beste vriendinnen Jacqueline en Hannah. Op het moment dat ik deze recensie schreef, was Janny van der Molen in Jeruzalem op bezoek bij Hannah Goslar. Door de coronamaatregelen hadden de dames alleen nog maar telefonisch contact met elkaar gehad. Elke vriend of vriendin heeft een eigen hoofdstuk. Op de eerste twee pagina’s lees je waar Anne deze vriend of vriendin heeft leren kennen. Zo zaten Juultje, Kitty, Martha en Mary bijvoorbeeld bij Anne in de zesde klas op de Montessorischool. Na deze kennismaking volgt een verhaal over een of meerdere gebeurtenissen die Annes vrienden en vriendinnen tijdens de oorlog meemaakten. In deze verhalen heeft Janny allemaal informatie verwerkt. Door de ogen van een kind beleven we een razzia. We lezen hoe Westerbork er uit ziet. We lezen/ leren over de Februaristaking, onderduiken, Joodse maatregelen, avondklok, kindertransporten, Kristallnacht enz. Vroeger hadden alle meisjes een poëziealbum. Vriendinnen, familieleden en leerkrachten schreven er een mooi versje in en plakte er plaatjes of een foto bij. In het album van haar vriendin Juultje schreef Anne in de vier hoeken de woorden Ver-geet-mij-niet. Dat hebben de vrienden en vriendinnen van Anne ook gedaan; Anne heeft bij hen allen een onvergetelijke indruk achter gelaten. De prachtige illustraties in het boek zijn gemaakt door Martijn van der Linden. Kleur speelt een belangrijke rol bij zijn illustraties. De dreigende blauwe en grijze tinten bij de verhalen over de razzia’s en het bombardement geven de lezer een beangstigend gevoel. Terwijl het vleugje paars van de heideplantjes en het frisse groene gras bij de Westerbork-illustratie het gevoel van hoop oproept. Van veel van Annes vrienden vond ik op internet een foto terug en ik kan niet anders zeggen dat van der Linden hun portretten heel realistisch gemaakt heeft. Niet alleen de illustraties zijn mooi, het hele boek ziet er goed verzorgd uit. Dankzij de harde cover en het stevige papier is het boek geschikt om vaak te worden gelezen. Ik hoop dat het boek in veel schoolbibliotheken een plekje zal krijgen. Het boek leest ook prettig. Er is gekozen voor een vrij groot lettertype en er is veel ruimte om de tekst. Indrukwekkend zijn de vele foto’s, brieven, kaartjes en natuurlijk het poëzieversje. Wat ik ook erg mooi vind, is de plattegrond in het boek, waarop alle adressen aangegeven zijn waar de vrienden en vriendinnen van Anne tijdens de oorlog woonden. Dit nodigt kinderen uit om op onderzoek uit te gaan. Ik hoop dat ouders hun kinderen deze zomervakantie eens mee willen nemen naar Amsterdam om samen naar het Anne Frankhuis te gaan, het Nationaal Holocaust Monument te bekijken, naar Stolpersteine te zoeken, langs de adressen uit het boek te lopen en een bezoek te brengen aan het Joods Cultureel Kwartier. Door samen met je kinderen door de straten te wandelen waar Anne en haar vrienden vroeger speelden komen de verhalen uit dit boek tot leven. Ik weet zeker dat kinderen na dit bezoek Anne, Peter, Juultje, Mary, Jacqueline, Ietje, Helmut, Kitty, Nanette, Martha, Peter en Hannah nooit meer zullen vergeten!