Resultaten voor auteurs:'tove ditlevsen'

1. Tove Ditlevsen

Vilhelms kamer

1. Tove Ditlevsen

Kindertijd

Kindertijd is het eerste deel uit de Kopenhagen-trilogie van Tove Ditlevsen. In Jeugd, het tweede deel, schrijft ze over de tienerjaren die voorafgaan aan haar eerste publicatie. Afhankelijkheid, het slotstuk, is een nietsontziend portret van een verslaving – en de weg daaruit. ‘Het laatste voorjaar van mijn kindertijd is koud en winderig. Het smaakt naar stof en ruikt naar pijnlijke breuken en verandering.’ Tove groeit op in een volkswijk in Kopenhagen. Ze voelt zich vaak eenzaam: ze heeft niets met de meisjes om haar heen en hun geroddel over jongens. Haar enige vriendin is de onbevreesde roodharige Ruth, met wie ze chocola uit winkels steelt. Maar ook dat wil Tove eigenlijk niet. Liever duikt ze in de paar boeken die ze van haar vader heeft gekregen, en schrijft ze versjes met de mysterieuze woorden die af en toe in haar opwellen. Tove Ditlevsen (1917–1976) werd jarenlang gezien als een schrijver die niet in de literaire kringen van haar tijd paste; ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef. Hoe anders is dat nu: een nieuwe generatie van veelal jonge lezers herontdekt wereldwijd het oeuvre van Tove Ditlevsen. Ze wordt nu gezien als een van de grote literaire sterren van Denemarken. Haar rauwe en springlevende proza krijgt eindelijk de waardering die het verdient. De Kopenhagen-trilogie is haar meest kenmerkende werk, waarvan het eerste deel nu voor het eerst in het Nederlands vertaald is. In Kindertijd beschrijft Ditlevsen hoe het is om op te groeien als buitenbeentje in het Kopenhagen van na de Eerste Wereldoorlog. Er brandt iets onbestemds, iets groots in haar. En ze weet dat ze op een dag moet ontsnappen uit de omgeving van haar kindertijd.

1. Tove Ditlevsen

Afhankelijkheid

Afhankelijkheid is het laatste deel van de memoirereeks de Kopenhagen-trilogie van Tove Ditlevsen. Het wordt gezien als haar meesterwerk: een duister en duizelingwekkend portret van een verslaving – en de weg daaruit. ‘Zou ik hem de waarheid vertellen? Vertellen dat ik verliefd was geworden op een doorzichtige vloeistof in een spuit en niet op de man die de spuit vasthield?’ Tove is pas net twintig en nu al een gevierd schrijver. Ze is inmiddels getrouwd met een veel oudere redacteur en lijkt het allemaal prima voor elkaar te hebben. Maar van binnen is ze ten einde raad. Het voorspelbare leven benauwt haar en ze noemt haar passieloze huwelijk ‘een vergissing’. Wat volgt is een periode vol affaires, echtscheidingen, gewenste en ongewenste zwangerschappen en Tove begint aan een gevecht dat heel haar leven zal voortduren: de strijd met afhankelijkheid, in al haar vormen. Tove Ditlevsen (1917-1976) werd jarenlang gezien als een schrijver die niet in de literaire kringen van haar tijd paste; ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef. Hoe anders is dat nu: een nieuwe generatie van veelal jonge lezers herontdekt wereldwijd het oeuvre van Tove Ditlevsen. Ze wordt nu gezien als een van de grote literaire sterren van Denemarken. Haar rauwe en springlevende proza krijgt eindelijk de waardering die het verdient. De Kopenhagen-trilogie is nu voor het eerst in het Nederlands vertaald.

1. Tove Ditlevsen

Jeugd

Na Kindertijd volgt Jeugd, het tweede deel uit de Kopenhagen-trilogie van Tove Ditlevsen. Afhankelijkheid, het slotstuk, is een nietsontziend portret van een verslaving – en de weg daaruit. Tove is vijftien. Omdat ze niet genoeg geld heeft om haar school af te maken, slijt ze het ene slechtbetaalde baantje na het andere. Wat ze wil is iets anders: poëzie en verhalen schrijven, de liefde ervaren en onafhankelijk zijn. Terwijl Europa langzamerhand verstrikt raakt in de Tweede Wereldoorlog, wordt Toves leven bepaald door haar complexe ouders, wrede werkgevers en een hospita met nazistische sympathieën. Vriendinnen nemen haar mee uit dansen om jongemannen te ontmoeten - maar Tove is op zoek naar iemand die haar poëzie serieus neemt en een kamer om in te schrijven. Tove Ditlevsen (1917-1976) is een van de belangrijkste stemmen van de moderne Deense literatuur. Ze groeide op in een arbeiderswijk in Kopenhagen, maar ondanks de armoede in haar gezin lukte het haar op jonge leeftijd als dichter te debuteren. Ze had een turbulent leven met verschillende gestrande huwelijken, verslavingen en psychische problemen, maar schreef een omvangrijk oeuvre van zo’n dertig romans, poëziebundels. Haar memoires Kindertijd, Jeugd en Afhankelijkheid worden gezien als haar beste werk.

1. Tove Ditlevsen

De gezichten

Lise Mundus is kinderboekenschrijfster, moeder en echtgenote. Ze is veertig en geniet enig succes. Maar de roem zit haar relatie met de rest van het gezin in de weg: de zorg voor haar kinderen heeft ze grotendeels overgedragen aan de werkster die bij het gezin inwoont en haar echtgenoot is jaloers op haar succes. Lise wordt steeds wantrouwiger en heeft het gevoel dat haar man en werkster een verhouding hebben en haar het huis uit willen werken. Ze begint stemmen te horen en wordt achtervolgd door zwevende gezichten. En ze krijgt geen woord meer op papier. Eenzaam en verward zit Lise hele dagen achter haar bureau te wachten op inspiratie. Ze zakt dieper en dieper weg in duistere gedachten en een wervelwind aan stemmen en gezichten. Ze worstelt met de vraag hoe erg het is om zich daaraan over te geven. De gezichten verscheen oorspronkelijk in 1968 en is een intens persoonlijke roman. Ditlevsens stijl is eerlijk, innemend en schurend, en ze vindt in het persoonage van Lise nieuwe manieren om haar eigen ervaringen met depressie, verslaving en roem vorm te geven. Tove Ditlevsen (1917-1976) was een literair buitenbeentje in haar tijd: ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken achter de rug en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef. Ze werd geliefd door generaties Deense vrouwen, neergesabeld door generaties Deense mannen, omschreef de Deense schrijver Olga Ravn onlangs bij BBC Radio 4. Hoe anders is dat nu: een nieuwe generatie van veelal jonge lezers (her)ontdekt wereldwijd het rauwe en springlevende oeuvre van Tove Ditlevsen - de trilogie is inmiddels al aan negenentwintig landen verkocht. Lammie Post-Oostenbrink (1970) studeerde Scandinavische Talen en Cultuur aan de Rijksuniversiteit Groningen. Sinds 2010 vertaalt ze fictie, non-fictie, kinderboeken en poëzie uit het Deens, Noors en Zweeds. Ze vertaalde al meer dan twintig boeken, waaronder Zegeningen van Caroline Albertine Minor en de Kopenhagen-trilogie van Tove Ditlevsen.

1. Tove Ditlevsen

Kwaad geluk

Een man geeft zijn zoontje een mes cadeau; een vrouw sluipt door de kamer om haar echtgenoot niet tot last te zijn; een alleenstaande moeder ziet met lede ogen aan hoe haar huis verkocht wordt door een manipulatieve makelaar. In deze verhalen van Ditlevsen is geluk een onbereikbaar ideaal. Personages zitten vast en vragen zich af hoe hun leven zo heeft kunnen lopen. In een frisse en bedrieglijk eenvoudige stijl onderzoekt Ditlevsen haar vertrouwde thema’s van gestrande huwelijken, overspel, obsessie, controlerende moeders en luie echtgenoten. De verhalen in Kwaad geluk staan aan de basis van haar latere Kopenhagen-trilogie. Voor het eerst verschijnen ze nu in een Nederlands vertaling. Tove Ditlevsen (1917-1976) groeide op in een arbeidersmilieu. Ze werd een van de populairste schrijvers van Denemarken. Ze schreef dertig romans en poëziebundels, had een adviescolumn, trouwde vier keer en kampte met verslavingen en depressies. De afgelopen jaren werd ze eindelijk ook buiten de Deense grenzen opgemerkt: met recente vertalingen van de Kopenhagen-trilogie, haar weergaloze memoires, en de roman De gezichten brak ze ook in Nederland en België definitief door. Lammie Post-Oostenbrink (1970) vertaalt uit het Deens, Noors en Zweeds, onder meer de boeken van Caroline Albertine Minor en Tove Ditlevsen.