2 1/2 sterren Nadat Malodot sterft komt hij terecht in een afkickkliniek voor de dood. Hij zit daar vast tussen het leven en de dood totdat hij volledig afkickt van het leven of besluit opnieuw zijn leven te leiden. In de kliniek ontmoet hij mede-verslaafden en counselors die hem helpen bij zijn keuze: opnieuw leven of voorgoed dood. Helaas blijven deze personages, net zoals Malodot, vrij oppervlakkig. Nadat zij hun doodsoorzaak hebben verteld en het bestaan in de kliniek hebben uitgelegd verdwijnen zij weer naar de achtergrond. De Counselor, die Malodot moet helpen afkicken, komt wel vaker terug. Zijn filosofische monologen lijken in eerste instantie betekenisvol, maar blijken vooral elitaire onzin vol dure maar nietszeggende woorden. Ook het plot valt wat tegen. De grootste ontwikkelingen vinden plaatst in de laatste ca. 25 bladzijdes, dit staat in groot contrast met het langzame begin. Verhulst heeft zijn best gedaan de aandacht van de lezer te houden door humoristische en absurde verhalen te vertellen. Dit is soms redelijk gelukt, zoals bij het eten van wormen in de kliniek, maar vaak vallen de grappen niet echt in de smaak, zoals de verkrachting van Malodots kamergenoot toen hij jong was welke lacherig wordt weggewuifd. Het beste aan dit boek is het positieve idee wat de lezer krijgt over het leven. In de afkickkliniek wordt enkel negatief gepraat over het leven, waardoor, ter nuancering, juist de mooie kanten van het leven bij de lezer naar boven komen. Om te claimen dat het hele leven enkel nadelen heeft en alsmaar tegenzit is namelijk onzin. Noem het verslaving, maar het leven heeft ook zo zo'n leuke kanten. In een filosofisch boek als dit had ik gehoopt dat dit meer ter sprake kwam, als Malodots zoektocht naar de betekenis van het leven, maar dit blijkt niet het geval te zijn. 'Hebben en zijn' had zeker potentie en daarom valt het ook zo tegen. Helaas dus geen aanrader.