Robbert is een lief en slim jongetje, maar hij kan ook geweldig boos zijn. Hij is een echte piekeraar en wil graag alles zelf doen. Hij heeft besloten dat hij niet meer naar school wil, want hij denkt dat hij niet kan leren; hij wil alleen maar spelen. In het boek gaat de verteller in gesprek over Robbert en legt uit wat er aan de hand is en wat Robbert kan doen om zijn leerangst kwijt te raken. Het jongetje Robbert is geschreven voor kinderen in de leeftijd van 5 tot 8 jaar die moeite hebben om naar school te gaan, omdat ze leerangst hebben. Het is bedoeld om de problematiek bespreekbaar te maken en te helpen overwinnen. Het is voor kinderen, hun ouders, en voor leerkrachten en professionals in de zorg. In de serie therapeutische kinderboeken zijn meer dan twintig delen verschenen, onder andere: De wereld van Luuk. Over autisme, Lotte en de beer. Over kinderen die niet gemakkelijk praten, Vogel. Over omgaan met leeftijdsgenootjes, Merel. Over angst, Sanne: Over mishandeling en negatief zelfbeeld, Van alles twee. Over scheiding, Aletta en de giraf. Over speciaal onderwijs en Ze vinden me druk: Over drukte en ADHD. De delen verschijnen regelmatig in een nieuwe druk. In de hulp aan kinderen blijken zij een bruikbaar middel. De auteur, Martine Delfos, is psycholoog en werkt met diverse soorten problematiek, onder andere met kinderen met de bekende diagnoses. Voor haar eerste kinderboeken ontving zij de Wilhelminaprijs. Met illustraties van Sjeng Schupp.

Dr. Martine France Delfos studeerde eind jaren zestig klinische psychologie (klinische research) en begin jaren negentig Franse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Utrecht. In 1999 promoveerde zij op een psychologisch en letterkundig onderzoek over rouwverwerking bij Franse schrijvers. Zij is opgeleid als wetenschappelijk onderzoeker, klinische psychologie, en is vervolgens in de praktijk gaan werken sinds 1975. Daar heeft ze langdurig ervaring opgedaan in het diagnosticeren en behandelen van kinderen, jeugdigen en volwassenen. Zij is onder andere gespecialiseerd in relatietherapie, autisme en eetstoornissen. Vanaf 1994 verzorgt zij naast haar therapeutische praktijk nascholing aan psychologen, psychiaters, orthopedagogen, artsen, maatschappelijk werkers en groepsleiders. In 1997 richtte zij het PICOWO op: Psychologisch Instituut voor Consultatie, Onderwijs en Wetenschappelijk Onderzoek om haar researchwerk vorm te geven. Vanuit de combinatie van een researchopleiding en een therapeutische praktijkervaring begon ze haar kennis om te zetten in biopsychologische modellen. Daarbij worden verschillende wetenschapsgebieden betrokken met name psychologie, biologie, chemie, en wiskunde. Martine Delfos hecht er belang aan dat er een verbintenis is tussen wetenschap en praktijk. De modellen die zij ontwikkelt, staan in directe relatie tot de maatschappelijke en wetenschappelijke werkelijkheid. Naast haar werkzaamheden als zelfstandig gevestigd therapeut en docent publiceerde zij vanaf 1993 onder andere op het gebied van de psychologie. Verscheidene handboeken en specialistische boeken, onder andere over gespreksvoering met kinderen (Luister je wel naarmij? Gespreksvoering met kinderen tussen vier en twaalf jaar), gespreksvoering met pubers en adolescenten (Ik heb ook wat te vertellen! Gespreksvoering met pubers enadolescenten) en verschillen tussen mannen en vrouwen (De schoonheid van het verschil.Waarom mannen en vrouwen verschillend zijn én hetzelfde). In 1994 ontving zij de Wilhelminaprijs voor haar eerste vier therapeutische kinderboeken. In deze serie zijn inmiddels twintig boeken verschenen. Vanaf 1997 verscheen een serie van tien kinderboeken over seksuele voorlichting. Omdat wetenschap dynamisch is, wordt in nieuwe drukken van haar boeken steeds het meest recente onderzoek verwerkt. Verschillende van haar boeken zijn in vertaling verschenen (Engels, Duits, Frans, Spaans en Burmees). Van 2008 tot 2012 was zij lector aan de Hogeschool Edith Stein (HES) / Twente School of Education (TSE), met als leeropdracht: Virtuele ontwikkeling van jeugdigen. Sinds 2010 is zij als Visiting Professor verbonden aan de International University of Sarajevo in Bosnië-Herzegovina en vanaf 2011 als Visiting Professor aan de Universidad Central del Ecuador in Quito, Ecuador. In beide landen zet zij zich in bij het opzetten van de autisme hulpverlening.