Vrouwen die zich kritisch uitlaten over mannen karakteriseren als mannenhater: het is nog altijd een wijdverspreide tactiek om vrouwen monddood te maken. Pauline Harmange is de misogynie en on gelijkheid in de wereld zat en verheft scheldwoord tot geuzen naam: ja, ze is een mannenhater. Want vrouwen hebben goede redenen om mannen te verwerpen en te verafschuwen. Haar systeemkritiek gaat een stap verder: wat als woede jegens man nen in feite een vreugdevolle, emancipatoire weg is naar een recht vaardiger wereld? Wat als het verwerpen van mannen nieuwe ruimte biedt voor vrouwelijke relaties die wel wederkerig en gelijkwaardig zijn? Dit bruisende pleidooi is onbeschroomd, controversieel en pole misch: een breekijzer in een maatschappelijk debat dat gevoerd móét worden.
‘Een besteller met een overtuigende oproep tot zusterschap. Harmange is bloedserieus in haar pleidooi, maar ze houdt haar toon licht. Ze kent haar feministische klassiekers (De Beauvoir, Solnit) en bouwt op hen voort. Vrouwen, lees dit boek! ’ – De Volkskrant
‘Een essay dat de vinger op een zere wonde legt. In de traditie van Simone de Beauvoir maakt Harmange zich los van de groep mannen die haar identiteit willen bepalen. Ze legt uit wat iedereen eigenlijk al moet weten. Omdat het zo vanzelfsprekend is.’ – Saskia de Coster in De Standaard
‘Harmanges invalshoek is verfrissend en tegendraads. Ze schrijft met Mannen, ik haat ze een ongelofelijk vurig, scherp en provocerend pamflet dat zomaar eens een nieuw feminisme kan aanwakkeren.’ – 8Weekly
‘Dit feministische boek zorgt voor behoorlijke opschudding. De verkoop is niet bij te houden.’ – Metronieuws.nl
Pauline Harmange (1994) is schrijver, freelance redacteur en feministisch activiste. Ze woont in Lille en blogt al bijna tien jaar, tegenwoordig op Un Invincible Été. Ze is als vrijwilliger verbonden aan L’Échappée, een organisatie tegen seksueel geweld. In het voorjaar van 2021 verscheen haar veelbesproken essay 'Mannen, ik haat ze'.