Lezing door Jan Oegema over 'Lichaamsziel - Een retraite in rouw'

Het boek 'Lichaamsziel, Een retraite in rouw' is de weerslag van een retraite na het overlijden van een dierbare. Het is een overdenking van de soms merkwaardige verschijnselen die zich kunnen voordoen in de eerste periode van rouw. Anders gaan eten, sterke identificatie met dieren, moeiteloos in onbekend bos de weg vinden, grote behoefte aan stilte en alleen zijn, ervaringen van non-dualiteit, aanhoudende indrukken van het dichtbijzijn van de betreurde: rouwen kan een serieuze breuk betekenen met het vertrouwde westerse mensbeeld. En doen terugverlangen naar het begrip ziel, maar dan zoals het in de vroegst reconstrueerbare prehistorie werd voorgesteld: als lichaamsziel.

'Lichaamziel' laat zich lezen als een bedachtzaam pleidooi voor handhaving van het begrip ziel, geïnspireerd door teksten van o.m. Wysława Szymborska, Ludwig Wittgenstein, Sri Ramana Maharshi en Gerardus van der Leeuw. In het boekje komen literatuur, wetenschap en verschillende levensbeschouwingen op organische wijze samen. De openheid voor benaderingen weerspiegelt zich in zeven tekeningen van Pieter Bijwaard. Zijn potloodlijnen ontsluiten ruimtes waarin het oog kan blijven bewegen zonder te hoeven kiezen voor een voorstelling. Die vrijheid en openheid kunnen horen bij de ontdekkingen van rouw, in Lichaamsziel beschreven als een voortgaande ervaring van grenzenloosheid.

Jan Oegema (1963) is essayist. Pieter Bijwaard (1955) is beeldend kunstenaar. Het boek 'Lichaamsziel, een essay over rouw' is het resultaat van een nauwe samenwerking.