In het beeldgedicht Sylvia worden twee geliefden geportretteerd. Zij lijken voor elkaar bestemd, maar raken verstrikt in een onmogelijke relatie. De man gaat op reis, hij vlucht weg van de realiteit en raakt verward in zijn gedachten. In een van zijn wanen bedenkt hij een kind dat hem opjut en hem steeds verder wegdrijft van zijn geliefde. Sylvia ziet dit van op een afstand gebeuren en schrijft hem brieven. Aan het eind ontmoeten ze elkaar weer, als voor het eerst.
Sylvia is een gedicht in woorden en beelden. Het is een graphic poem. Dichter en beeldend kunstenaar Lies Van Gasse heeft in Sylvia handgeschreven regels en tekeningen samengebracht tot een intrigerend geheel, dat een sfeer van verlatenheid en verlangen oproept.
Lies Van Gasse (1983) is dichter, beeldend kunstenaar en leraar. Ze debuteerde in 2008 bij Wereldbibliotheek met de bundel
Hetzelfde gedicht steeds weer. Sindsdien is ze een van de actiefste jonge stemmen in de Vlaamse poëzie. Ze publiceerde twee graphic poems,
Sylvia en
Waterdicht (samen met Peter Theunynck), waarvan de tekeningen werden getoond op Watou 2011, en de met de prijs van de provincie Oost-Vlaanderen bekroonde bundel
Brak de waterdrager. In 2012 verscheen haar bundel
Wenteling, en in 2013
Het boek Hauser, een samenwerkingsproject met Annemarie Estor. Ze is tevens redactielid van het Vlaamse literaire tijdschrift
Deus ex machina. Lies Van Gasse maakt in haar werk vaak de brug tussen tekst en beeld, die op fascinerende wijze gemixt worden.