In de glasheldere gedichten in Twee vogels één kogel zet Willem Thies de rumoerige wereld telkens even stil. Kinderen lichten het deksel van een verboden vat om naar binnen te gluren, een argeloze vrouw op de markt krijgt een indringende blik, en het fossiel van een babymammoet wordt gevonden, met melk nog in de maag.
Hoe houdt de moderne mens zich in de grote stad staande, te midden van massavermaak, jachtig verkeer, het wereldwijde web? Een enkeling leidt een lezend leven, zijn hoofd verscholen tussen twee kaften. Anderen zijn bedwelmd door een scherm of schuimen kroegen af, op zoek naar roes en exces. Daarbij wordt de mens, in grotere mate dan hem lief is, gedicteerd door rituelen en routine - of juist door het verlangen deze te doorbreken.
Ik heb altijd al een zwak gehad voor droge, precieze poëzie. Waarnemen, wikken en wachten op het juiste woord. Ik heb dus sinds zijn debuut in 2006, Toendra, een zwak voor de poëzie van Willem Thies (1973). (...) Willem Thies is een ingetogen, afwachtende dichter. Hij doet sober verslag van zijn waarnemingen, maar spannend wordt het als hij probeert aan zichzelf te ontkomen. Gaat Thies de kant van Nijhoff of Bloem op?
Een wakker en opmerkzaam dichter.
Willem Thies (1973) publiceerde poëzie in onder meer
Passionate, De Tweede Ronde, De Brakke Hond, Tirade en
Hollands Maandblad. In 2006 debuteerde hij met de dichtbundel
Toendra, die is bekroond met de C. Buddingh'-prijs. Zijn tweede bundel,
Na de vlakte (2008), werd genomineerd voor de J.C. Bloemprijs. In 2012 en 2015 verschenen respectievelijk zijn bundels
Twee vogels één kogel en
Meer mensen dan reddingsvesten. In het najaar van 2018 verscheen zijn vijfde bundel
Na het paringsritueel.