In ‘Naar Lillehammer’ van Vonne van der Meer vraagt een moeder op een kinderspeelplaats een wildvreemde vrouw even op haar driejarige dochter te passen. Wanneer de moeder niet meer komt opdagen, neemt de kinderloze Cécile eerst alleen de zorg voor het kind op zich, maar algauw krijgt ze de moeder erbij: de Nigeriaanse Gladys wil met haar oude leven breken en voelt zich in de stad niet langer veilig. Zelfs in een afgelegen vakantiehuis in de bossen bij Lunteren ontkomt ze niet aan de macht van haar pooier. Gaandeweg wordt het Cécile duidelijk waarom naar Lillehammer vluchten zo moeilijk voor Gladys is. ‘Naar Lillehammer’ is geen thriller. Toch komt er een rechercheur in voor, een mortuarium en een verhoor. Het is een andersoortig boek in Van der Meers oeuvre en tegelijk ook helemaal niet, want het stelt vragen over goed en kwaad. Waar de één dodelijk bevreesd is voor ‘de vloek’ moet de ander haar eigen demon in de ogen kijken.

‘[De] worsteling tussen goed en kwaad, en de wijze waarop levens elkaar tijdelijk raken, weet Vonne van der Meer subtiel en mooi gedoseerd te vertellen. Achter achteloze woorden en dagelijkse routines gaan diepere ongenoegens, frustraties en angsten schuil. Dat is de kracht van Naar Lillehammer. Huiskamerdrama als decor van groter en veelomvattender leed.’ – De Telegraaf

‘Fantastisch werk waarin al snel een dreiging voelbaar is. Prachtige mix van stereotypes, taboes en duivelse dillema's.’ – NBD Biblion

‘Naar Lillehammer is een onvervalste pageturner, maar net zo goed een verhaal over prille liefde, opnieuw beginnen, botsende culturen en (onvervuld) moederschap.’ – VPRO Gids

‘Naar Lillehammer [is] een roman die prettig wegleest en je doet beseffen dat de plek waar je geboren bent, van doorslaggevende invloed op je leven is.’ – Gooi- en Eemlander

‘Van der Meer is sterk in de onderstroom van het verhaal; hoe de zorg voor een klein meisje een “gulzig allesverslindend moederdier” in Ciel losmaakt die haar voor een inwendige tweespalt plaatst en haar haar eigen duistere kant laat zien.’ – het Parool

‘Naar Lillehammer is goed uitgewerkt met spannende elementen, maar is vooral een boek waarin vertrouwen hebben, naastenliefde en behulpzaam zijn het belangrijkste is.’ – de Limburger

‘Van verliefdheid, eenzaamheid en prostitutie tot bezinning op het kwade, inclusief een voodoo-achtige vloed en de ontbinding daarvan. Hoe ver van je bed dit laatste ook kan staan, Van der Meer neemt je als een goede gids mee in deze vreemde wereld, die toch ook herkenbaar en dichtbij is.’ – Friesch Dagblad

‘Een aantrekkelijk boek dat de lezers zal boeien.’ – Katholiek Nieuwsblad

‘Cécile is kinderloos, maar wordt plotseling in de moederrol gedrukt. Ze wordt verliefd, ook een breuk met haar isolement. En met de jonge Nigeriaanse moeder Gladys komt de wereld van de criminaliteit en mensenhandel haar leven binnen. Dit alles zet dingen in beweging, die door de schrijfster mooi worden geschetst en begeleid met toelichting.’ – de Nieuwe Koers

‘Zelfs een rechercheonderzoek mondt uit in een onderzoek naar het eigen hart. Zo kennen we Van der Meer.’ – Nederlands Dagblad

Vonne van der Meer werd in 1952 in Eindhoven geboren. Ze was het jongste kind in een gezin van drie. Haar moeder was een fanatieke lezer die haar kinderen veel en graag voorlas. De familie verhuisde naar Laren, waar Van der Meer na de lagere school de MMS bezocht. Omdat ze zich bij de lessen Nederlands onderscheidde bij het opstelschrijven mocht Van der Meer bij haar eindexamen verhalen inleveren. Na haar eindexamen ging ze een jaar naar een high school in de Verenigde Staten, waar haar liefde voor het toneel werd aangewakkerd door de acteerlessen die ze volgde.

Twee jaar later werd ze toegelaten tot de regieafdeling van de Amsterdamse Theaterschool. Tijdens deze opleiding bleef ze eigen werk schrijven: verhalen, toneel, schetsen. Al snel werd ze de belangrijkste tekstleverancier van haar klas: "Als er voor Koninginnedag een straattheaterstuk gemaakt moest worden, bewerkte ik in één nacht een sprookje. Als twee medeleerlingen een stuk zochten om samen aan te werken, maar niks konden vinden dat bij hun leeftijd en mogelijkheden paste, schreef ik het. Daar ontdekte ik ook dat het niet verstandig is je eigen werk te regisseren. De afstand ontbreekt dan. Als een scène niet meteen lukt, ben je geneigd meteen te gaan herschrijven, in plaats van de acteurs een andere opdracht te geven.”

In 1976 werd Van der Meers monoloog 'De behandeling' door toneelgroep Centrum op het repertoire genomen. In 1978 sloot ze haar toneelopleiding af en werd regieassistent van Franz Marijnen bij het RO-theater. Al snel regisseerde ze zelf stukken van Goethe, Osborne, Frisch en een bewerking van Plato's Symposium. Daarna regisseerde ze een kleine tien jaar bij uiteenlopende gezelschappen als Baal, Centrum, De Haagse Comedie en het RO-theater. Bij het laatste gezelschap ging in 1996 ook haar toneelstuk Weiger nooit een dans in première.

Van der Meers verzamelde verhalen uit Hollands Maandblad werden in 1987 gebundeld in haar debuut 'Het limonadegevoel', dat prompt bekroond werd met de Geertjan Lubberhuizenprijs. Daarna publiceerde ze gedurende meer dan 25 jaar en met grote regelmaat romans, verhalenbundels en novellen. De doorbraak naar het grote publiek kwam in 1999 met 'Eilandgasten', een roman-in-verhalen waarin we de tijdelijke bewoners van huize Duinroos leren kennen en de verhalen achter de berichten in het gastenboek.

Met haar werk heeft Van der Meer zowel in binnen- als buitenland een groot lezerspubliek bereikt. In september 2013 is 'Het smalle pad van de liefde' verschenen, een roman over een onmogelijke liefde die de weg vrijmaakt naar een ander verlangen. In het najaar van 2014 was zij twee maanden gastschrijver in Brussel, met een lesopdracht (proza schrijven) aan het Rits. In oktober 2015 verscheen 'Winter in Gloster Huis'. Haar nieuwe roman 'Naar Lillehammer' verscheen februari 2021.

(Foto: Annaleen Louwes)